Tropienie

    Zanim zaczaimy się na zwierzynę powinniśmy umieć ją wytropić. Powinniśmy umieć zauważyć każdy ślad przez nią zostawiony, by móc ocenić nie tylko gatunek tropionego przez nas przedstawiciela fauny, ale także jego wiek, płeć, wielkość oraz czynność, którą w miejscu pozostawienia śladów wykonywał. A więc na początek każde oko (niestety mamy tylko dwoje) powinno być wyczulone na każdy szczegół, wpatrzone we wszystko dokoła. Zarówno ptaki, jak i ssaki zamieszkujące dane terytorium zaznaczają swoją obecność różnego rodzaju śladami. Podczas wypraw harcerskich zazwyczaj zauważamy liczne ptaki, rzadziej natomiast spotykamy przedstawicieli ssaków. Jest to spowodowane tym, że większa część ptaków prowadzi dzienny tryb życia i zdradza swoją obecność śpiewem i innymi odgłosami. Ssaki natomiast są najczęściej aktywne w nocy, a dni spędzają w starannie wybranych kryjówkach. W dzień widujemy zazwyczaj ssaki w biegu (głównie sarny i zające), które zostały wypłoszone ze swych kryjówek.

    Rozpoznanie gatunku może nastąpić po  zaobserwowaniu kryjówek zwierząt (nory, jamy, gniazda itp.), a także po znakach pozostawionych na roślinach, drzewach, owocach oraz po odchodach. Ważnymi wskazówkami mogą być ponadto pióra, sierść, padlina i resztki pozostawionego pokarmu. Wnikliwy obserwator (każdy harcerz), będąc w lesie zauważy tropy i inne ślady. Umiejętność czytania ich daje nam możliwość pogłębienia wiedzy o zwyczajach zwierząt. Ścieżki, po których poruszają się zwierzęta nie są dobrowolnie wybierane. Droga jeden raz utorowana, która prowadzi, na przykład do źródeł pożywienia lub wody, jest zazwyczaj regularnie używana. Jest to informacja dla nas bardzo ważna. Jeżeli znajdziemy ścieżkę prowadzącą w kierunku wody, a na  tej ścieżce będą się znajdowały ślady saren, możemy być niemal pewni, że dzisiejszego wieczora albo nazajutrz rano pojawią się tu właściciele śladów.