|
Kuna
Wśród kun rozróżnia się dwa gatunki: kunę leśną i domową.
Kuna leśna
Kuna leśna ma długi tułów, głowę dość dużą, okrągłą, pyszczek spiczasty, uszy krótkie, okrągłe,
oczy duże, nogi krótkie. Ogon długi, puszysty.
Kuna jest z wierzchu kasztanowobrunatna, na szyi przy głowie i na podbrzuszu tułowia jaśniejsza,
żółtawa. Na podgardlu pomarańczowokremowa plama, chcarakterystycznie półokrągła na piersiach. Łapy
brązowe zakończone opuszkami i pazurami.
Futro ma włos podwójny, przy skórze gęsty, brązowożółty i przewodni ciemniejszy. Kita puszysta, z
długim, ostrym, ciemniejszym włosem. W całości futro lśniące, w zimie ciemniejsze niż w lecie.
Kuna leśna ma długość ok. 50 cm, ogon ok. 30 cm, wysokość ok. 20 cm i masę do 1,5 kg.
Kuna lesna żyje w lasach całego kraju, najchętniej w gęstych lasach miesznych. Trzyma się stale
obranej przez siebie części lasu. Urządza legowisko w dziuplach starych drzew, najchętniej dębów.
Kuna żywi się głównie złowionymi małymi zwierzętami lub ptactwem. Zjada również jaja ptasie, jagody
i owoce leśne. Tumak łapie zarówno myszy i wiewiórki, jak i zające i króliki, a nawet małe sarniątka.
Atakując stara się ofiarę zadławić albo przegryźć jej gardło lub arterie szyjne, często potem odgryza
głowę. Ze szczególną zawziętością ściga wiewiórki. Padliny w zasadzie nie rusza.
Tumak w ciągu dnia przebywa w dziupli lub opuszczonym gnieździe. Po zachodzie słońca, a nawet i
wcześniej, wychodzi na żer. Zdarza się, że poluje także w ciągu dnia. Zmienia swój rejon polowania
dość regularnie. Zwykle na opolowany rejon wraca po 5-7 dniach, w zależności od swojego zwyczaju.
Kuna żyje pojedynczo, tylko w okresie cieczki w lipcu-sierpniu łączy się w pary. W czasie cieczki
kuna wydaje głos podobny do miauczenia kota. Pomiot następuje u kuny dopiero po 38 tygodniach
od zapłodnienia, a więc w kwietniu lub maju. Ciąża kuny jest przedłużona, gdyż do końca zimy płód
właściwie nie rozwija się, a potem dojrzewa bardzo szybko. Samica pomiata od 2 do 5 młodych,
które przez około 4-5 tygodni są ślepe. Młode w lecie i jesienią żyją przy matce. Potem są już
samodzielne. Pełną dojrzałośc osiągają w drugim roku życia. Maksymalny wiek kuny wynosi ok. 10 lat.
Polowanie
Na kuny leśne wolno polować od 1 września do 31 marca, a w obwodach z ostoją głuszcza i cietrzewia
- przez cay rok. Poluje się głównie na białej stopie, po tropie oraz w czasie przypadkowych
spotkań, jak również na wab.
Kuna zanim wjdzie do swojego dziennego gniazda, a więc dziupli lub ptasiego gniazda, wypróżnia się
i oddaje mocz. Jest to dla mysliwego znak że gdzieś w poblizu jest ukryta. Siedzącą w dziupli kunę można
wypłoszyć uderzeniem w drzewo kijem lub toporkiem.
Kuna domowa
Kuna domowa jest podobnej budowy i wielkości jak kuna leśna, ma jednak nieco krótsze nogi i ogon
niż leśna. Futerko kasztanowobrunatne, uszy z białym obrzeżem i na piersiach biała plama sięgająca
w rozwidleniu do górnej części nóg. Kształtem i kolorem plamy odróżnia się od kuny leśnej.
Kuna domowa żyje na starych strychach domów i w zabudowaniach gospodarczych, wśród zwałów drzewa
lub gałęzi albo też w kamionkach w pobliżu gospodarstw. Spotyka się je także na obrzeżach lasów,
w ogrodach, parkach, starych budynkach i ruinach domów. Kuna domowa prowadzi tryb zycia nocny i
samotny. Poluje głównie na ziemi a nie na drzewach.
Kuna żywi się małymi ssakami, takimi jak myszy ikrety, ale zjada również króliki, kury, gołębie,
jaja, owoce i jagody. Kuna czyni nieraz duże szkody w kurnikach i gołębnikach, gdyż potrafi
wybić wszystkie sztuki, które uda się jej pochwycić, a zjada tylko tę sztukę którą może zaciągnąć
do kryjówki.
Okres godowy jest w lutym lub lipcu-sierpniu, ciąża trwa 2 albo 9 miesięcy (przedłużona). Kuna
rodzi w kwietniu 3-7 młodych, nagich i ślepych.
Polowanie
Na kuny poluje się od 1 września do 31 marca, a na terenach występowania głuszca i cietrzewia -
cały rok.
|
|
Żeglarstwo •
łowiectwo